دل خوش گرمای کسی نیستم (محمدعلی بهمنی )

با همه ی بی سر و سامانی ام                                        

                                        باز به دنبال پریشانی ام

طاقت فرسودگی ام هیچ نیست

                                        در پی ویران شدنی انی ام

امده ام بلکه نگاهم کنی

                                        عاشق ان لحظه ی طوفانی ام

دل خوش گرمای کسی نیستم

                                        امده ام تا تو بسوزانی ام

امده ام با عطش سالها

                                        تا تو کمی عشق بنوشانی ام

ماهی برگشته ز دریا شدم

                                        تا تو بگیری و بمیرانی ام  

حرف بزن ابر مرا باز کن

                                        دیر زمانیست که بارانی ام

حرف بزن حرف بزن سالهاست

                                        تشنه ی یک صحبت طولانی ام

شعر استاد محمدعلی بهمنی

پ.ن : امشب شدیدا این شعر با دل من همرنگ شد