دل خوش گرمای کسی نیستم (محمدعلی بهمنی )

با همه ی بی سر و سامانی ام                                        

                                        باز به دنبال پریشانی ام

طاقت فرسودگی ام هیچ نیست

                                        در پی ویران شدنی انی ام

امده ام بلکه نگاهم کنی

                                        عاشق ان لحظه ی طوفانی ام

دل خوش گرمای کسی نیستم

                                        امده ام تا تو بسوزانی ام

امده ام با عطش سالها

                                        تا تو کمی عشق بنوشانی ام

ماهی برگشته ز دریا شدم

                                        تا تو بگیری و بمیرانی ام  

حرف بزن ابر مرا باز کن

                                        دیر زمانیست که بارانی ام

حرف بزن حرف بزن سالهاست

                                        تشنه ی یک صحبت طولانی ام

شعر استاد محمدعلی بهمنی

پ.ن : امشب شدیدا این شعر با دل من همرنگ شد

با همه وجودم دوستت دارم

قشنگترین مخلوق خدا ،‌ مظهر محبت و عشق برای من ،‌مادرم ،‌نازنینم همه ی وجودم فدای تک تار موی تو

‌دوست داشتم تمام وجودم رو تقدیمت کنم نازم،‌ منو ببخش که همه ی احساسم رو فقط با یک شاخه ی گل بهت نشون دادم . لیاقت تو از هدیه های زمینی خیلی بیشتر است .مادر ،  از گل با ارزشتر برات پیدا نکردم  .  عزیزم این روز متعلق به توست ،‌روزت مبارک .

همیشه سلامت باشی ماه من  .

به امید سلامتی همه مادران و پدران عزیز که شخصا دوست دارم دست تک تکشون رو ببوسم.

مادر! از عرش یقین ایت احسان داری
پرتویی در دل خود از ره خوبان داری
من در این وادی مستی به جوانی ماندم
 تو در این غفلت من عزت عرفان داری
 من ز خود خواهی خود سخت نمودم راهت
 تو مرا زین همه ایثار چه حیران داری
شامگه باز آمد لیک در این افکارم
که به هر درد و غمی یک می درمان داری
 خام در کودکی و تشنه ز این دریایم
تو ورای سخنم قدرت و ایمان داری
 ره دیگر چو روم حیف نمودم فکرت
 تو مگر ای دل من فرصت جبران داری ؟

شعر از ترانه جوانبخت

راستی  . شما چه چیزی رو لایق مهربونترین مخلوق خدا دونستین ؟