صدا ...

صدا در انتهای عشق ، نرسیده به فریاد ، بدون درد بشکست .

صدا سنگین بود ، سنگین تر از صد صدای مَرد بشکست

او بهتر از هر من می دانست آنچه که در دل بود 

آنچه که در دل بود همان درد و دل ِ من ِ خجل بود

محبوس کرد خویش را اندر حنجره در پس روی من

در پس روی من ، روانه شد هزار بغض بر سوی من

صدباره بدو گفتم بی صدا چه کنم در این حال غم انگیز

اشارت به خموشی کرد و باز صدا از صد سکوت لبریز

 سراسر آواز بود صدایم، سکوت را با شکستن سر داد

صدا ملول از  صد فریاد که بر گوش کر داد

...

صدا ملول از  صد فریاد که بر گوش کر داد