تقدیم نوشت

زبان جمله گرچه گنگ و پای کلمه لنگ است

نام نازنینت امروز در شعر من پررنگ است

لحظه می دانم برایت نای گذشتن ندارد

لحظات من اما با غم تو هماهنگ است

تیشه را با زهر صبر به کوه فروزن

دنیایی دیگر پشت این کوه سنگ است

دستت بر در باشد ، خبری دارم

دل یک عمر خوشبختی برایت تنگ است

دیده از جفای آسمان داغ مدار

این قصه پایانش اما قشنگ است

این شعر تقدیم به کسی که این روزا غم بدجوری به به جونش افتاده .... (رومینا )

***

"پستی ها و بلندی های زندگی ،گهگداری انتظار و خیلی اوقات شکسته شدن ها ، مخصوصا وقتی دقیقا  "شکست" تلقی میشن ، خوب می دونم چقدر می تونن آزار دهنده باشن  و مایه عذاب باشن   اما چیزی که من فهمیدم ، چیزی که من از اعماق وجودم درکش کردم و بارها   تجربه کردم ، نه تنها نظرم بلکه کلا عقیدم رو در این مورد تغییر داده .اشتباه نکنین اصلا نمی خوام بگم بعد از هر شکست یک پیروزی هست ، من از مسیری میگم که پیش پا داریم و مسیری که گذروندیم صحبت میکنم . چقدر معنا داره ، بعد از یک مدت به جاده ی گذشته که نگاه می کنی  ، این رو می فهمی .... آها !  اگه اون موقع این چاله پیش پام سبز نمی شد به چه مشکلاتی که بر نمی خوردم ...

نه همیشه ، بلکه گاهی هم باید مشکلات رو پذیرفت و برای پیروزی امید داشت .

پ. ن  :

دارم با خودم کلنجار میرم این جند روز یک پست سیاسی بنویسم ، اما دلم نمی یاد . 

بعد نوشت :(ویرایش دو سه روز بعد!)

۲ - بزرگش نخوانند اهل خرد که نام بزرگان به زشتی برد ... (اتهامات وارده به زهرا رهنورد، که  البته نمیشه اسمش رو گذاشت اتهام، بلکه تحریب ایشون کلی ناراحتم کرد... )